O onlarca kişinin öldüğü büyük bombalama olayına kadar, “Alemin düzeni” tıkır tıkır çalışıyordu.
Ülkeyi baştan sonra “Milli ve yerli”, paralel sistem ele geçirmiş.
Yeni bir “Alem düzeni” bu…
“Yerli ve ulusal Sopranolar” ülkeyi baştan sona haraca bağlamış. .
İş insanları, politikler, sportmenler, sinemacılar,…
Mahalle bakkalları, cümbüş yerleri, spor alanları ele geçirilmiş…
Meşru nizamın bütün kaleleri de tek yıkılmış, kurumları ele geçirilmiş…
Koskoca kentler, koskoca ülke resmen mafyanın, yeraltı dünyasının eline geçmiş.
POLİS VE YARGI ÇÜRÜMÜŞ, MAHALLE“WAGNER’LERİ” PERİYODU AÇILMIŞ
Artık alemin hükümdarı onlar…
Bir telefon, bir ziyaret, küçücük bir işaret…
Sıradan insanların bacakları titremeye, cepleri boşalmaya başlıyor.
Devlet kendi resmi vergisi alıyor…
Mafya kendi vergisini…
Polis ve yargı ise içten ve dıştan, her tarafından çürümüş…
Lime lime dökülüyor.
Mafya devletin yerini almış, neredeyse devletin “Wagner”lerine ”, gayrı resmi, üniformasız polis ve ordusuna dönüşmüş.
Siyasetçi, devletten çalıyor, mafyanın verdiğini de bonus olarak yan cebine koyuyor…
İşte o büyük bombalama olayının yaşandığı gün ülkenin hali buydu…
ANLATTIĞIM YER TÜRKİYE DEĞİL
Hangi ülke mi?
1980’ler sonu, 1990’lar başı Hindistan burası…
Sonra hiç beklenmeyen bir şey oluyor.
Polis içinden bir kaç kişi, “Bu iş bu türlü olmaz” diyor.
Anlattığım olayları, Netflix’te üç hafta evvel gösterime sokulan çok farklı bir belgeselden aktarıyorum…
Adı “Mumbai Mafia…”
Eski ismiyle “Bombay mafyası” yani…
Polis bir kaç mafya elebaşısını yakalasa, üç gün sonra siyasetçilerden gelen baskıyla hür bırakılıyor.
Üstelik mahkeme kapılarından çıkarken polislerle alay ediyorlar…
Dünyanın en büyük sinema üretim merkezlerinden biri olan Bollywood’un ve koskoca Mumbai kentinin hali buydu işte…
Evet sonra bir şeyler oluyor…
NİHAYET POLİS İÇİNDE BAZILARI“BU İŞ BU TÜRLÜ GİTMEZ” DİYOR
Polis içinden kimi “Devlete sadık” şefler, “Bu bu türlü gitmez” diyorlar…
Birden ortaya, 1970’lerin Hollywood kahramanı “Kirli Harry’ler” çıkmaya başlıyor.
Yani “İnfazcı polisler…”
Taktik değişiyor…
Mafya elebaşılarını canlı ele geçirmek yerine buldukları yerde öldürüyorlar.
Üstelik bunu o denli bilinmeyen, “Gladio” şekli operasyonlarla yapmıyorlar.
REKOR 112 “MAFYA LEŞİ”OLAN POLİS ŞEFİNDE
Vurdukları mafya elemanlarının başında ellerinde tabancalarla poz veriyorlar.
Her polis vurduğu mafya elemanı sayısı ile övünüyor.
Biri, “Benim 54 leşim var” derken, öteki bir sonraki operasyonla onu geçiyor…
112 mafya mensubu öldürdüğünü söyleyen polisler çıkıyor.
Medyadan büyük takviye alıyorlar. Manşetler bu infazcı polis şeflerinizden artık.
Vurdukları adam sayısı ile birlikte “Kahramanlık rütbeleri” yükseliyor, görünmeyen apoletlerin sayısı artıyor.
Ve sonunda Mafyayı resmen sindiriyorlar.
En büyük mafya şefleri ya öldürülüyor, ya da Hindistan’ı terk etmek zorunda kılıyorlar.
1200’e yakın mafya mensubunun öldürüldüğü açıklanıyor…
İnfazcı polisler artık kamuoyunun ve medyanın hükümdarıdır.
BÖYLE BİR İNFAZ İÇİNGEREKLİ TEK ŞEY ŞUDUR
İşte tam o sırada yeni bir şey daha oluyor.
Time mecmuasının Hindistan muhabiri bu olaya el atıyor…
Kafasındaki soru şudur:
“Nasıl oluyor da ellerinde yalnızca tabanca ile poz verene bu polisler, eli kalaşnikoflu mafya elemanlarını bu kadar kolaya öldürebiliyor?
Polisin önde gelen şeflerinden biri ile bir de mülakat yapıyor.
Polis şefi şunu söylüyor:
“Böyle bir infazı gerçekleştirmek için gerekli tek şey şudur: Bunu halkın düzgünlüğü için yaptığınıza kendinizi ikna edeceksiniz…”
İşte bu türlü diyor ve devam ediyor:
“Bu insanları asayişe kavuşturdum. Evet gururluyum…”
YAVAŞ YAVAŞ ANLAŞILIYOR KİBU İŞTE BİR TUHAFLIK VAR
Ve yavaş yavaş anlaşılıyor ki, infazcı polislerin yaptığı infazların kimileri sahte…
Bu ortada mafyayla münasebeti olmayan onlarca iş insanı öldürülmüş.
Ama yarattıkları dehşet iklimi o kadar büyük ki, alemin en kral mafya babaları bile kaygısından Dubai, Portekiz, Tayland üzere ülkelere sığınmış.
Tabii başlar karışıyor.
Medyada hava aksine dönüyor.
Dünün kahramanları bugünün kriminalleri haline dönüşüyor.
SİYASETÇİLER VE AMİRLERİNSANI KULLANIP ATIYOR
Bugün geldiğimiz noktada durum şöyle:
Filmde bu polislerden biri şu an yaşadığı düş kırıklığını şöyle anlatıyor:
“ Benim kimliğim bu milletin asayişi için yaptıklarımdan geliyor. Fakat siyasetçiler ve amirler insanı kullanıp atıyorlar…”
NEDENSE AKLIMA SİLİVRİ POLİS,SAVCI VE YARGIÇLARI GELDİ
Film bittiğinde aklıma yakın geçmişimizin acımasız Silivri aktörleri geldi.
Tabi onların durumu sinemada anlatılan polislere hiç uymuyor.
O polisler mafyaya savaş açtıklarını düşünüyorlardı.
Silivri’dekiler ise resmen devleti kendi misyonları ve inançları doğrultusunda teslim almak için harekete geçmişti.
Şimdi onlar nerede diye düşündüm…
Başbakanların altına kendi zırhlı araçlarını tahsis ettiği Zekeriya Öz’ler…
Aziz Yıldırım’ı 3 Temmuz sabahı kelepçeli olarak hapsse gönderenler…
Aydın Doğan’a, dünya iktisat tarihinin en acımasız ve haksız vergi cezasını verenler…
15 Temmuz gecesi ülkeyi kana boyayan darbeciler…
ZEKERİYA ÖZ’Ü SON KEZ POSBIYIĞI İLE POZ VERİRKEN GÖRMÜŞTÜK
Zekeriya Öz’ü son kere o heybetli pos bıyıkları ile görmüştük…
Artık bir yerlerde kaçak…
Aydın Doğan’a o haksızlıkları yapan 14 kişilik “Maliye Çetesi” üyeleri…
Bir kısmı kaçak…
Bir kısmı hapiste…
Bir kısmı Maliyeden kovuldu…
Onların durumu bu türlü de…
BUGÜNÜNÜN POLİS, SAVCI VEHAKİMİ BU SİNEMASI İZLEMELİ
Haksızlık, vicdansızlık, yargısız, yargılı infaz bitti mi…
Cevabını hepimiz çok düzgün biliyoruz…
Sadece şunu söyleyeceğim…
Bugün misyon yapan polisler, savcılar, yargıçlar, politikler, devlet memurları…
Bu sineması seyretmeli…
Geçmişsin, hatta daha dünün büyük posbıyıklı kahramanları beş altı yıl içinde kanun kaçağı kriminaller haline geldiler…
Türkan Saylan ise her geçen gün daha da büyüyen bir hürmetle toplumun gönlünde bir kahramana dönüştü.
Acımasız Silivri polis, savcı ve hakim çetelerinin intihara sürüklediği Ali Tatar Yarbay Ankara’da mütevazı bir mezarda, iki Türk bayrağının ortasında huzur içinde yatıyor…
MUBAİ İNFAZCI POLİSLERİBUGÜN NEREDE VE NE YAPIYOR
Hindistan’ın infazcı polislerinin bir kısmı mahpusa girdi.
Hemen hepsi işlerinden atıldı.
Ve hepsi şunu gördü…
Sokak Sopranoları, mahalle kabadayıları, mafya bir biçimde halledilebilir…
Ama “Mafyalaşmış bir devlet…”
Mafyayı maşa olarak kullanan bir siyaset…
İşte o çok zor…
Onu lakin bütün bir milletin iradesi halledebilir…
Ertuğrul Özkök
Odatv.com