Sercan Kısmet – İki kuzen Bülent Şakrak ile Erkan Kolçak Köstendil, ‘Tamirhane’ sinemasında buluştu. Projenin direktörlüğünü Köstendil üstlenirken, Şakrak ise hem senaristliğinde hem de başrolünde yer aldı. Bir ortaya geldiğimiz Şakrak ve Köstendil’le projelerini konuştuk.
Pandemi sonrası sinemaların açılması nedeniyle bu dönem birçok sinema vizyona girdi. Beşerler ‘Tamirhane’yi neden tercih etmeli?
Bülent Şakrak: Beşerler öncelikle sinemaya gitmeli. Bizim sinemamız özelinde söylemek gerekirse; çok çalıştık ve gönülden yaptık. İzlemeye ve görmeye kıymet bir sinema. Olağan ki bir kısmı hayale dayalı lakin içinde gerçek ögeler da bulunuyor.
Erkan Kolçak Köstendil: Pandemi vaktinde besin dışında bir harcama yapmadık. Sinema tutkunları ise pandemi devrinde, meskenlerini salona çevirdi. Televizyonu büyütüp, sinema sistemleri aldı. Sinema ise artık, konutlarla yarışacak duruma geldi. Ancak tiyatro, konser ve sinema üzere etkinlikler insanların ruhuna uygun geliyor. Halkımız ‘Tamirhane’ye gitmezse bile, öbür sinemaya gitsinler ki dalda hareketlilik olsun.
Konu prestijiyle bu sinema 8-10 kısımlık bir dizi de olabilirmiş. Neden sinema sineması olarak tercih ettiniz?
B.Ş.: Bu aslında eski bir hikaye. 7-8 yıldır aklımızdaydı. Bunu daima tartıştık. “Tiyatro oyunu olsun” fikri bile ortaya çıktı. Sinemanın devamı olur mu, bilmiyorum ancak istediğimiz ve hayalini kurduğumuz başarıyı yakaladığımız vakit, bu işleri yapmaya devam edeceğiz.
Filmin sonu devamının muştusunu veriyor. ‘Tamirhane’nin serisi olur mu?
B.Ş.: Filmin sonunu, devamı gelecek diye yazmadım. Aklımda daima bu türlü son vardı.
E.K.K.: Biz sete çıkarken, ağız birliği yapmış üzere, “Bunun devamını çekmeyeceğiz. Bu türlü bitecek” diyerek, başladık. Ancak sette geçirdiğimiz eğlenceli vakit sonrasında, “Devamını çekelim” isteğini ortaya çıkardı. Salondan çıkan seyircinin, bulmacayı çözmeye çalışması üzere, bu türlü son yaptık. Sinemanın sonu aslında belirli, yalnızca seyirciye çözdürmek üzerine bir şey denemek istedik.
İki kuzenin projesi… Her halde tam bir aile sineması diyebiliriz…
E.K.K.: İkimizle de hudutlu değil. İstek Kocaoğlu akrabamız olabilir. E-Devlet’ten soyağacını araştıracağım, “Akraba çıkar mıyız?” diye bakacağım. Nejat Abi’yle (İşler) birinci çalıştığım vakit reji asistanıydım. Çok uzun vakittir tanıyorum ve seviyorum. Engin (Hepileri) ise beni konservatuara hazırladı. Bu projede kan bağı olarak ikimiz varız lakin can bağı olarak kalabalık bir aileyiz.
B.Ş.: Merve (Dizdar) kız kardeşimiz üzere… Engin’le 20 yıldır tanışıyorum. Zati yıllardır daima bir aradaydık.
Yıllardır “Küfürle güldürülmez” polemiği var. Bu sinemanın sahnelerinde de küfür var. Siz bu mevzuda ne düşünüyorsunuz?
B.Ş.: Bu durumdan rahatsız olanlar aslında küfüreden şahıslar. Küfür hayatın her alanında var. Herkes bunu bonkörce kullanıyor. Biz sinemada kullanınca neden reaksiyon oluyor?
E.K.K.: Sete başlamadan evvel yaptığımız toplantıda, “Komik olduğunu düşündüğünüz hiçbir sahnede küfüretmiş olmak için etmeyin. Yalnızca sonla o anda ağzınıza gelirse edin” demiştim. O yüzden bizim sette küfür güldürü ögesi değildi. Sonlandıkları yerlerde kullandıkları oldu, o da beni hiç rahatsız etmedi. Güldürmek için küfrü tercih etmedik.
Bülent Şakrak: ‘Yönetmenlikte tahammülüm yok’
Yönetmenlik mi sıkıntı, oyunculuk mu?
E.K.K.: Tabii ki direktörlük güç. Oyuncuyken iki sorunun var; “Niye erken geldim?” ve “Ne vakit gideceğim?” Oyuncuyken yalnızca kendin için kostüm provasına gidiyorsun lakin direktör olduğun vakit herkesin provasına katılıyorsun.
B.Ş.: Biriktirdiğimiz öykülerimiz var. Erkan’a, “Tamirhane bittikten sonra öteki işte direktörlüğü ben deneyeyim. Bana öğret” demiştim. Setin birinci haftasında Erkan’ın yanına gidip, “Yönetmenlikle işim olmaz” dedim. Direktörlük sabır işi, ben de o tahammül yok. Erkan’ın herkesi bir ortada tutma marifeti var.
Senaristin kendi sinemasında oynaması nasıl?
E.K.K.: En büyük dezavantaj o… (Gülüyor) Sineması çektiği için memnun olduğunda, kimi sahnelerde yanına gidip, “Bu sahne o denli değil; neden gülüyorsun?” dediğimde, bana, “Filmi çekiyoruz işte” karşılığını verdi. Lakin Bülent sette, “Artık bu iş benim değil; ben bir fikirle geldim. Proje hepimizin” demesi işimizi kolaylaştırdı.
B.Ş.: Hiç karışmadım fakat çok sabote ettim.
Erkan Kolçak Köstendil: Bu iş istikrar meselesi
Bu cins sinemalarda çok doğaçlama olduğu söylenir. Bu sinemada de oldu mu?
B.Ş.: Her şeyden evvel İstek vardı. (Gülüyor) Bir sürü sahneyi baştan yazdı. Oyuncu olarak sahnelerde coşmak istersin. Orada ise direktörün müdahale etmesi gerekir. Disiplinli beşerlerle çalıştık, o yüzden yorulmadan bitirdik.
E.K.K.: Bunu her sahnede yapamazsınız. Kimi sahnelerde yapılabilir. Bu iş istikrar sıkıntısı… Her sahnede yapılırsa, özünü kaybedersiniz. Biz dengeyi hoş kurduk.