Önce ismini koyalım.
Cumhurbaşkanı Erdoğan ve AKP, seçim kampanyasını bugün Ankara’da düzenlenecek toplantı ile resmen açıyor.
Yani gazeteciler için büyük bir olay…
Toplantının teması “Türkiye Yüzyılı…”
Aslında Yüzyıl başlayalı 20 yıl oldu fakat biz hala yeni başlıyor duygusu ile yaşıyoruz.
Oysa Yeni Yüzyıla, Avrupa Birliğine tam üyelik üzere harikulade bir vizyonla başlamıştık.
İlk 8 yılında hakikaten büyük işler yapılmıştı. Lakin ikinci 20 yılı tam bilakis çok makûs geçti.
Neticede Türkiye Yüzyılının birinci 20 yılını kaybettik.
Bakalım bugün açıklanacak proje, son 80 yılı kazanmamıza dair umut ve ipuçları verecek mi…
Neyse bunu biraz geriye bırakıp bugünkü toplantıya dönelim.
GAZETECİLİK HAYATIMDA GÖRDÜĞÜM EN ABSÜRT TARTIŞMAYI YAŞIYORUZ
Gazeteciliğe başladığım 1986 yılından beni hayatımda gördüğüm en absürt ve en ibret verici mesleksel tartışmayı yaşıyoruz.
AKP bir açılım yaptı.
Aslında yaptığı “Altılı Masanın” yaptığının aynısıydı.
Altılı Masa ittifak açıklamasını yaparken hiçbir akreditasyon takıntısı yapmamış ve iktidarın en ateşli destekçilerini bile bu toplantıya davet etmişti.
Şimdi AKP birebiri yapıyor ve bence bu çok umut verece bir gelişme.
BAZI MUHALİF GAZETECİLER RESMEN BİRER MÜCAHİDE DÖNÜŞMÜŞ
Giderek otoriter bir batağa saplanan iktidar bunu yaparken, kendine muhalif diyen medyada ise absürdünün tepesine çıkılmış vaziyette.
Davet edilen “Muhalif” gazeteciler bölünmüş durumda…
Bazıları çabucak “Elbette katılacağız” dediler.
Bazıları “Mahallem ne der telaşına düştü”
Bazıları evvel direndi, sonra mahalleye paklık oldu.
Bazıları ise hala düşünüyor.
İPLEMEZ DEDİKLERİM, ŞAŞIRTMAYAN MUHARRİRLER. ŞAŞIRTAN GEREKÇELER
İşte benim gözümle bugün toplantıya davet edilen gazetecilerin analizi……
(*) İSMAİL SAYMAZ GAZETECİDİR İPLEMEZ DİYORDUM EVVEL ŞAŞIRTMADI SONRA ŞAŞIRTTI:
Tanıdığım İsmail Saymaz mahallerin bu fanatik ağabeylerinin baskısına boyun eğmez, o toplantıya sarfiyat diyordum.
Nitekim nce ondan beklediğimi yaptı ve katılacağını açıkladı.
Ama mahallesinden o denli büyük yansılar geldi ki, tanıdığımı zannettiğim İsmail gitti, mahallesinin emin sularında demirlemek isteyen bir İsmail Saymaz geldi.
(*) ÇİĞDEM TOKER KESİN SARFİYAT DİYORDUM YAZDIĞI MÜNASEBET ÇOK ŞAŞIRTTI:
Sözcü müellifi Çiğdem’e Toker’le Hürriyet”te uzun müddet çalıştık. Gazeteciliğini çok beğendiğim bir muharrirdir.
Bu toplantı tam da onun alanına giriyordu.
Katılmayacağını söyleyerek beni şaşırttı. Bunu şöyle açıkladı:
“İktidar bizim üzerimizden meşruiyet devşirmeye çalışıyor…”
Belki hiç münasebet göstermeden katılmayacağını bildirseydi, çok daha yeterli olurdu.
Gerekçesinde “Bizim üzerimizden” diyerek kendini, gazeteciliğin ötesinde bir yere konumlandırdığı anlaşılıyor.
İşte asıl buna çok şaşırdım. Zira onun habere dayalı tahlil gazeteciliği bu münasebet ile uyuşmuyor.
Tam tersine orada olmalıydı.
*
(*) HASRET GÜRSES DAİMA ORADA OLAN GAZETECİ KESİNLİKLE GİDERDİ
Özlem Gürses’i çok yeterli tanıyorum.
Hiç üşenmeyen, kalkıp her yere giden, tek başına medya kuruluşu üzere çalışkan bir gazeteci.
Daha evvelce planlanmış bir toplantısı olduğu için katılamayacağını bildirmiş.
Ben bu türlü toplantıya katılmam deseydi şaşırırdım…
Ama yapmaz…
(*) 30 YILDIR TANIDIĞIM UĞUR DÜNDAR KOŞA KOŞA GİDERDİ
TRT yıllarından beri tanıdığım bir gazeteci. Birebir gazetede çalıştık. Olay ve haber neredeyse oradadır.
Avrasya botuna atlalyacak kadar “Orada olma” tutkunu bir televizyoncu.
Ben bu yazıyı yazarken daha kararını açıklamamıştı.
Belli ki mahalle nedeniyle kendi içinde bir iç savaş yaşıyor.
Belki yalnızca meslektaşlarından değil, Saracoğlu da da reaksiyon alırım diye çekiniyor.
*
(*) TAHMİNEN SİZ BANA ŞAŞIRACAKSINIZ ANCAK FATİH PORTAKAL BENİ ŞAŞIRTMADI:
Belki mahallesinin, hatta karşı mahalleden birden fazla insan “Kesinlikle gitmez” diyordu.
Belki de “Hasılsa gelmez” diye davet edilmişti.
Bence hiç o denli düşünmüyordum.
Fatih muhalif olsa da gazeteci. Bir gazetecinin yapması gerekin yaptı.
Arkasında, mahallesinden gelecek yansıları göğüslemeye ziyadesiyle yetecek bir muvaffakiyet ve özgüven var.
Bence gazetecilik mesleği açısından son derece hakikat bir karardı.
En muhalif tavıra sahip bir gazeteci olarak onun bu toplantıya gitmesi, giderek konuşan baş mücahitleri kıraathanesine dönen ekranlar için de olumlu sonuçlar doğurabilir.
*
(*) NEVŞİN MENGÜ’NÜN ANKETİ BAŞARILI BİR SİTCOM’DU AMA
Nevşin Mengü kararı takipçilerine bıraktı. Yani bir anket yaptı. Başarılı bir toplumsal medya şahsiyeti olarak, bunu da siyasi bir sitcoma çevirme taktiği enteresandı.
Bir yandan bunu takipçi sayısını arttırma ve etkileşim bakımından uygun kullandı.
Bir yandan da katılmama kararının sorumluluğunu takipçilerinin üzerine yıktı.
Katıl diyenler mi yoksa katılma diyenler mi çoğunlukta çıksın isterdi bilmiyorum.
Tahminim “Katıl” diyenlerin çoğunluk olmasını tercih ederdi.
Böylece mahallenin kararı ile gitmiş olurdu.
Bence gazetecileri bu türlü durumlarda mahallem ne der sorusunu sormadan katılması doğrudur.
Ama kutuplaşmış toplumlarda herkes kendi canavarını kendi yaratıyor. Mahalle canavarlarla dolu.
Mahallenin elinde vuvuzellası olan gür sesli sakinler müsaade vermez.
Ben daima gazetecinin kendi kararı ile yürümesi gerektiğini düşündüm.
SONER YALÇIN DA GAZETECİ VARDIR VE SARFİYAT DİYOR
Soner Yalçın da benim üzere diyor. Olay varsa, davet varsa gazeteci masraf.
Yıllardır tanıdığım gazeteci beni şaşırtmadı. Mazeretim olmasaydı giderdim diyor. Hem de çok net formda.
(*) BANA GELİNCE KENDİME ŞAŞIRMADIM EMİNİM SİZ DE ŞAŞIRMAMIŞSINIZDIR
Bu mevzudaki yazılara baktım.
Benim adımı çabucak hiç bir yerde “Muhalif” diye yazmamışlar.
Buna da çok sevindim.
Hep söyledim. Mesleğimi iktidar gazetecisi olarak değil, iktidarla uygun bağlantıları olan bir gazeteci olarak yaptım.
O nedenle mesleksel unvanımın bayında muhalif yahut andan üzere bir söz hiç istemedim.
AKP’nin medya alakalarından sorumlu yöneticisi Hamza Dağ beni arayarak davet etti.
Davet edildiğim için sevindim.
Çünkü gazeteciliğe başladığım günden beri benim için en güçlü motiv “Being There”, yani “arada olmak” duygusuydu.
Ne yazık ki Amerikan Türk Derneği toplantısı için New York’taydım ve bugün dönüyorum.
Ankara’daki toplantıya yetişmem mümkün değildi.
Hamza Dağ’a teşekkür ettim, daha da ileri giderek “Beni de katılmış kabul edin” dedim.
Çünkü katılmasam da bu toplantıyı yakından izleyeceğim.
(*) MUHALİF MEDYANIN “ÇAĞRILMAYAN YAKUPLARI” NİÇİN BU KADAR ÖFKELİ
Baktım davet edilmeyenlerin bir kısmı çok kızgın…
İlginçtir, kızgınlıklarını AKP’den değil, davet edilen muhalif müelliflerden çıkarıyorlar.
O ne aşağılamalar, ne hakaretler, “Siz bittiniz oğlum” afra tafraları…
Kazı, kazan oyunu üzere. üstlerini biraz kazıyınca, , altından çağrılmamış olmanın verdiği kapalı öfke apaçık ortada çıkıyor.
Şimdi bunu kendi mahallelerinin toplantıya katılacak isimlerini itibarsızlaştırma fırsatı olarak görüyorlar.
(*) ARKADAŞLAR B 747 GAZETECİLERİNE GAZETECİLİK NASIL YAPILIR GÖSTERİN BUGÜN
Katılmayı kabul eden meslektaşlarıma şunu söylemek isterim.
Doğru olanı yapıyorlar.
Onları bekleyen tehlike ise şu:
Kendi mahallelerindeki “Vuvuzella muhaliflerin” tesirinde kalıp bu olayı değerlendirmede kompleksli davranmalarıdır..
Yani mahallelerine “Bakın gördünüz mü” diyebilmek için, o toplantıyı “İktidar dövme” gösterisine çevirmeye kalmalarıdır.
Böyle bir davranış, yani orada gazeteciliği gösteriye dönüştürmek, mahallelerindeki üç beş fanatiğin “Helal olsun” demesinden öbür işe yaramaz.
Bugünkü toplantıyı düzenleyenler soru sordurmazsa…
Veya sorduklarına karşılık vermezse…
Veya mevzuyu saptırmaya kalırsa…
Zaten siz gazeteci olarak misyonunuzu yapmış olursunuz.
Orada bulunmayı en haklı hale getirecek davranış, hakikat soruyu, gösteri tiradına çevirmeden. en direkt formda sormaktır.
Böylece yıllardır Cumhurbaşkanının B 747 uçağına binen gazetecilerine “Bakın bu iş bu türlü yapılır” deme hakkı ve imkanını da bulmuş olursunuz…
“Tabi bu üzere toplantılarda sunum yapılır lakin soru sorulmasına müsaade verilmeyebilir. O vakit da oradan daima programla ilgili çarpıcı izlenimler yazabilirsiniz.
Ertuğrul Özkök
Odatv.com